Eər hâut mi’ lang am Sáil ’rum g’füərt,
Jez’ fang i·s a^~ zə merkə^~;
Jez’ ist·s a^~ miər, wiə si’s gəbüərt,
Də^~ * * * zə férke^~!

Wie hâut ər g·schmáichlət meə und meər
Und Pätschlə geə’^~ und Küßlə!
Schatzhaûsər hi^~, Schatzhaûsər heər –
Jez’ – rüərt ər si’ kái^~ Bißle.

Jetz’, wo-n-ər Eərə^~st machə^~ so’tt,
Dâu lâut ər d·Flügəl henkə^~,
Und daß i·s gláub, a’s ob ər wo’tt,
Beluigt ər mi’ mit Schwänkə^~.

Ja, ’s Schmirbə, dés wär uirə Sach
Und ’s Schnélle àu’ dəneəbə^~;
Doch, soll dər Wagə^~ gâu^~ all·s g·mach,
Rüərt si in ui’ kài^~ Leəbə!

So ən Trènzer kan i alləweil
Und übərall no’ kriəgə^~,
Diə háut mə^~ wiə di· Gimpəl fail
Und dä’f sə nit eərst ziəgə^~.

I abər will ə^~ reəchtə^~ Ma^~,
Deər wáiß, wo·s gilt, si’ z·râutə^~;
Und wenn i deən nit kriəgə^~ ka^~,
So kan i allə g·râutə^~.