·s stâut wägər nimmə‘, wiə von êə –
Wiə nenn· i dés Vərpfində^~? –
Bald ist·s mər wol, bald ist·s mər weə,
I ka^~ mi’ net drei^~ fində^~.

·s ist g·wiß, dés gâut ái^~mâul it zuə
Mit kristlich reəchtə^~ Dingə^~,
Eər hâut mi’ g·fangə^~ – dər Blix-Buə’!
Wiə’ n Vogəl in dər Schlingə^~,

Und spérrt mi’ in ə^~ Kéfət ’nei^~,
– ·s wär just nit wüəst dâu hinnə^~! –
Ach, wär i no^~ nit so allái^~,
Und wär ər áu’ mit d·rinnə^~!

I mái^~, i so’tt zum Pfarrər gâu^~,
Dər gáistli’ Heər ka^~ záubrə^~;
Deər weə‘d ən bald im Kéfət hâu^~
Də^~ Vogəlma^~, dən saûbrə^~.

Und dann vərtrinnt ər nimmə‘ meə,
Dann bleibə^~ wiər selbandər,
Dann táilə^~ wiər so Wol a’s Weə
Fei^~ rédli’ mit ənandər.

Dann weər’ə^~ wiər recht háimli’ sei^~,
Aûs áinəm Tröglə eəssə^~,
Und – ’s Neəstlə für di· Vögəlein
Dés werd áu’ net vərgeəssə^~!