Eər sei für mi’ all·s z·voərnêm,
Eər sei für mi’ all·s z·reich,
I so’tt halt áinə^~ nemmə^~,
Deər eüsər ái^~·m sei gleich.

Mei^~ Vattər und mei^~ Muətter,
Diə mainə^~·s meinthalb guət,
Mə^~ ka^~·s ə^~·n net vərdenkə^~,
Wenn siə sind aûf dər Huət.

Do’ bei mər ist iər Soərgə^~
Umsu^~st – i sag· əs frei –
Mei^~ Liəbstər weərd wol wissə^~,
Wiə hoəch und weərt i sei.

I bi^~ sei^~ »guldnəs Mädlə«,
I bi^~ sei^~ »Taûsə^~d-Schatz« –
Draûf geit ər Briəf und Sigəl,
Draûf geit ər miər ən Schmatz.

Bin i iəm no^~ so kosch’bər,
Was gâut·s diə andrə^~ a^~?
Eər weərd·s am béstə^~ wissə^~,
Wiə vil i geltə^~ ka^~.

So sim-mər quitt und lédi’,
Und tauschə^~ Heə‘z und Hand,
Und was no’ fêlt, ərsétzt iəm
Mei^~ Fleiß und mei^~ Vərstand.