He sä mi vun Lev un vun Himmel un Eer,
he sä mi vun allens – ick weet ni mal mehr!

He sä mi so vel, un ick sä em keen Wort,
un all wat ick sä, weer: Jehann, ick mutt fort!

He heel mi de Hann', un he be mi so dull,
ick schull em doch gut wen, un ob ick ni wull?

Ick weer je ni bös, awer sä doch keen Wort,
un all wat ick sä, weer: Jehann, ick mutt fort!

Nu sitt ick un denk, un denk jümmer deran,
mi düch, ick muß segt hebbn: Wa geern, min Jehann!

Un doch, kumt dat wedder, so segg ick keen Wort,
un hollt he mi, segg ick: Jehann, ick mutt fort!