Weest noch, wa still dat weer, Jehann?
      Dar röhr keen Blatt an Bom.
So is dat nu ni mehr, Jehann,
      as höchstens noch in Drom.
            Och ne, wenn do de Scheper sung
            alleen int wide Feld:
            Ni wahr, Jehann? dat weer en Ton!
            De eenzige op de Welt.

Mitünner inne Schummertid
      denn ward mi so to Moth.
Denn löppt mi't langs den Rügg so hitt,
      as domals bi den Sot.
            Denn dreih ik mi so hasti üm,
            as weer ik nich alleen:
            Doch allens, wat ik finn, Jehann,
            dat is – ik sta un ween.